31 mei De kracht van vergeving

Go confidently in the direction of your dreams!

Live the life you’ve imagined

Met deze quote van Henry David Thoreau begon mijn weekend ‘De kracht van vergeving’, geleid door Irène Bakker (Zen Spirit) in het klooster van de zusters van Denekamp. Een weekend met gelijkgestemden, bedoeld om in alle rust en veiligheid te werken aan het thema vergeving. Iedereen heeft wel personen om te vergeven, iedereen heeft wel zaken om zichzelf te vergeven. Ik had wel een lijstje!

De vraag die werd gesteld: hoe ga je om met deze kwetsuren uit je verleden? Hoe welwillend ben je om te vergeven? En in welke mate ben je vergevingsgezind? Welke invloed hebben pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden op je leven nu en in hoeverre heeft het je relaties beïnvloed? Wat heb je nodig om die soms heel diepe, oude kwetsingen los te kunnen laten? En hoe zou je leven eruit zien, wanneer je hebt kunnen afrekenen met de wrok, boosheid en verdriet en andere sporen die deze verwondingen hebben achtergelaten? Met deze vragen werden wij het weekend op pad gestuurd.

Wat al snel duidelijk werd tijdens deze dagen is dat vergeven een actief, vooral innerlijk proces is. Een proces waarin je werkt aan het loslaten van oude gevoelens, opdat er transformatie kan plaatsvinden. Opdat er – stapsgewijs – iets wezenlijks in je verandert. Vergeven is niet vergeten, het is niet goedpraten. Vergeven houdt in dat je een ruimer perspectief aanneemt, het is overstijgen van het ego. Om in het reine te komen met het verleden en uiteindelijk jezelf te bevrijden. Vergeven doe je dus in de eerste plaats voor jezelf. Mogelijk komt het tot een verzoening met de persoon die je heeft verwond, maar dat is zeker niet altijd het geval. Je hebt die andere persoon er niet bij nodig en het is nooit te laat om te vergeven.

Ik heb het weekend als intens en bijzonder mooi ervaren. De groep was intiem, openend, veilig en verbonden. Helend. Heel leerzaam. Voordat ik er erg in had waren er vier dagen voorbij, ieder besef van tijd vervaagt. In een prachtige zonnige omgeving te midden van duiven, ganzen, eenden, zangvogels, miertjes, eekhoorntjes, eenden, meikevers en koeien schreef ik het volgende op (mede geïnspireerd door de gedichten van Marinus van den Berg):

De kamer van mijn hart

In de kamer van mijn hart ontmoet ik mijn moeder

Ik moet denken aan een deel van een gedicht:

Juist de mens die God zocht

voelt zich het meest god-verlaten

Nu het verdriet als de snavel van een specht

in de levensboom klopt

En de meester spreekt:

Ach, lieve, lieve vrouwen,

Wat een leed is jullie overkomen

Zo veel pijn, zoveel eenzaamheid,

Heb elkaar lief, want jullie zijn zussen

Houdt elkaar vast en verzoen jullie

Want alleen in de liefde zit de verlossing

Er werd ook gezongen:

Ho‘oponopono! 

Ho’oponopono is een traditioneel Hawaïaans vergevingsritueel en een levensfilosofie die gericht is op het herstellen van harmonie en balans in relaties, zowel met anderen als met jezelf. Het ritueel omvat meestal vier belangrijke zinnen die in stilte of hardop worden herhaald: “Het spijt me”, “Vergeef me alsjeblieft”, “Ik hou van je” en “Dank je wel”. Ho’oponopono kan worden vertaald als “het juiste doen” of “corrigeren wat rechtgezet moet worden”. Door jezelf te genezen en innerlijke balans te bereiken, draag je bij aan het helen van de wereld als geheel.